Odatv Haber Müdürü Barış Terkoğlu Cumhuriyet Gazetesi’ndeki bugünkü yazısında, eski İstanbul Cumhuriyet Başsavcısı İrfan Fidan’ın Yargıçlar ve Savcılar Konseyi (HSK) açıklamasının muhatabı olarak Seyhan Avşar’a verdiği röportajı kritik etti. Terkoğlu, kendisine yöneltilen argümanları yalanlayan Fidan için şöyle yazdı;
Fidan, “Anayasa Mahkemesi adaylığım öncesi FETÖ’nün itibarsızlaştırma operasyonu” tabirlerini de kullandı. Lakin herkes biliyordu ki tezlerin kaynağı FETÖ değil, İstanbul Adliyesi başta olmak üzere yargının ta kendisiydi. Bu, benim yorumum değil. İrfan Fidan’la sıkça görüşen isimlerden olan, Pelikan Grubu’na yakınlığıyla da bilinen Cumhurbaşkanı’nın eski avukatı Mustafa Doğan İnal, toplumsal medyadan şu satırları yazdı: “Asıl sorun, bu müptezellere prestij suikastları için mermi olan, bu aşağılık işlere sevinip dedikoduyu yayan, her mutsuzlukta meslek arayan kelamda ‘bizden’ görünen muhterislerdir.”
İnal’ın “her mutsuzlukta meslek aramak” dediği şey ne bilmiyorum? Lakin argümanların kaynağı olarak “bizden görünenler” diyerek birilerini işaret etmesi, iktidar içindeki klik savaşlarını anımsatıyor. Hatırlayın, Pelikan Kümesi ile Adalet Bakanı ortasındaki tartışma, Bakan’a “düne kadar FETÖ’cülerle birebir maklubeye kaşık sallayanlar” kelamlarını söyletmişti. Muhakkak ki Fidan’a ait tezler da yargı içindeki çatlaklardan sızmıştı. Gerçekten HSK’nin açıklamasını da en çok sahiplenenler, İrfan Fidan’a takviyesiyle bilinen Pelikan yapılanması yayınları oldu. Öte yandan halkın çoğunluğunun haberdar bile olmadığı sav, Yargıtay kulislerinde günlerdir konuşuluyordu.
Son tuhaflık ise yazının başında anlattığım fotoğrafın sahibiyle ilgili yaşanan bir olay. Fidan’a takviyesiyle bilinen Sabah gazetesi, tam da bu olayların ortasında, dün bir haber yaptı. “Büyüyünce başsavcı olacağını” söyleyen o bayan gazeteciyi, yıllar evvel yaşanan bir hadiseye dayanarak “bir işadamına para karşılığı şantaj yapan biri” ilan etti. Habere nazaran, hengamenin merkezi olan İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı, şantaj hakkında dava da açmıştı.
Yargıda ıslahat neden bitmiyor
Biliyorum, çoğunluk özel hayat dedikodularını seviyor. Fakat kimsenin özel hayatı bizi ilgilendirmez. Buna rağmen, bayana şiddet ya da kıymetli davalarda dağıtılan paralar, evvel yargının, akabinde kamuoyunun bilgilenme hakkının hususudur. O denli bir yargı da o denli bir kamuoyu araçları da bugün ortada yok. İşte bu tablo içinde biz tahminen de asıl konuşacağımız mevzuyu tekrar gözden kaçırıyoruz.
Ne mi?
Yargıtay’ın kendisi aslında bir hukuk ıslahatı kurumudur. 19. yüzyıla kadar Osmanlı adalet sisteminin temyiz makamı yoktu. Sultan 2. Mahmut’un 1837 tarihinde kurduğu Meclis-i Vâlâ-i Ahkâm-ı Adliye, 6 Mart 1868 Cuma günü Sultan Abdülzaziz’in fermanıyla ikiye bölündü. “Divan-ı Ahkâm-ı Adliye” bugünkü Yargıtay olurken, “Şûrayı Devlet” günümüzde Danıştay’a kadar geldi. Abdülaziz, kuruluş fermanında şunları söylemişti:
“Hem devlet ve memleketçe, hem bireylerin hak ve güvenlikleri bakımından en çok gerekli bulunan reformlardan biri dahi hukuk işlerinin mülki işlerden ve yürütmeyle misyonlu hükümetten ayrılmasıdır. Bu kıymetli işin de bir an evvel yoluna konulması adalete paha veren Sultan’ın en büyük dileğidir.”
Osmanlı sistemi çağdaşlaşırken bir “hukuk reformu” yapmaya, adliyeyi siyasetten ayırmaya, karar vermişti. Yargıtay aslında buydu.
Peki, şimdi…
FETÖ’cüler, iktidardakiler, liberaller el ele verdiler. Evvel “reform” diyerek yargıyı referandumla hükümete bağladılar. Yargının “FETÖ çiftliği”ne dönüşmesiyle başlayan kıssa, her gelenin sırayla tasfiye olduğu ve hepsinde “reform”un konuşulduğu bir tuhaflığa dönüştü. “Kendisine söyleneni en süratli yapanların yükseldiği” son nizam de Türkiye’de adaleti içinden çıkılamaz hale getirdi. Yeni “reform”, bu cendereyi yaratanları misyondan alıp Yargıtay’a atamayla başladı. Atananlardan biri olan İrfan Fidan ise daha bir evrak bile bakmadan, Yargıtay’da perşembe günü yapılacak Anayasa Mahkemesi (AYM) üyeliği seçimine aday oldu. Haliyle oy verecek olanlar, iki asra yayılan kuruluşun yıpranmış prestiji için de bir karar verecek.
