Anadolu Üniversitesi Dayanışma Ağı’nın davetiyle Yunus Emre Yerleşkesi içindeki merkez yemekhane önünde dün toplanan yüzlerce öğrenci, Resul A.’nın hayatına son verdiği yeni yemekhane önüne yürüdü. Sloganlar eşliğinde yürüyen öğrenciler ismine basın açıklaması yapan üniversite öğrencisi Taylan Adıgüzel, şunları söyledi:
“FATURA ÖĞRENCİLERE KESİLEMEZ”
“Bugün burada, Anadolu Üniversitesi Dayanışma Ağı olarak, aslında yemekhane gündemi üzerinden toplanmayı amaçlamıştık. Basının ve kamuoyunun haberinin olduğu bir hareket planımız vardı. Her geçen gün berbata giden yemekhane şartlarına karşı ses çıkaracaktık. Gündemimizdeki ani değişikliğin anlaşılabilir olduğunu düşünüyoruz fakat biz bu iki gündemin birbirinden bağımsız olmadığını da biliyoruz. Yemekhanedeki şartlar artık insani standartların dışına çıkmıştı ve biz öğrenciler ise Türkiye’deki ekonomik çöküşün faturasının biz öğrencilere kesilemeyeceğini söyleyecektik.
Dün ne yaşandı pekala? Dün, bu ülkedeki herkesin farkında olduğu yönetememe krizinin en ağır faturası kesildi. Dün, eğitim fakültesinden arkadaşımız Resul’ü kaybettik. Çok üzgün, bir taraftan da çok öfkeliyiz. Bugün ise birebir hissiyatı paylaştığımız arkadaşlarımızla bir ortaya geldik. Öfkeliyiz, zira bizler bir öğrencinin hayatta kalabilmek için nelerle boğuştuğunun farkındayız. Okulumuzu devam ettirebilmemiz için çalışmak zorunda kaldığımızın farkındayız. En temel haklarımızdan biri olan barınma hakkımız için bin bir efor ve zorluk sarf ederken, bir de ortalarından en ucuzunu, en insan sıhhatine ve onuruna uygun olmayanını seçmek zorunda olduğumuzun farkındayız.
“REVA GÖRÜLEN HAYAT KOŞULLARINA ÖFKELİYİZ”
Bu sistemde kimse geçinemiyor, insanca yaşayamıyor, bunun farkındayız. Bu ülkede kriz sadece işçiler için var. Zenginler daha da zenginleşirken eksilen her vakit bizim cebimizden oluyor. Krizin faturası her vakit bize kesiliyor. İşverenler, büyük bir iki yüzlülükle Cumhuriyet’in yüzüncü yılını kutlarken, bu Cumhuriyet’in öğretmeni olmak isteyen bir genci canına kıyıyor. Arkadaşımız üzere binlerce genç gelecek telaşı ve geçim sorunu içinde yaşıyor, hayattan hiçbir şey beklemiyor, hiçbir şey umut edemiyor. Öfkeliyiz, bize reva görülen bu hayat kurallarına öfkeliyiz. Bu sorunun üstünü örtmeye çalışanlara karşı öfkeliyiz. Yaşanan olaydan saatler sonra dahi hiçbir şey olmamış üzere davranmaya çalışan üniversite idaresine karşı öfkeliyiz. Bu sistem hepimize insanca bir hayat borçlu ve onu geri alana kadar da sesimizi çıkarmaya devam edeceğiz. Gençlerin yarınlara umutla bakabildiği bir nizam için yan yana gelecek, dayanışacağız. Bu nizama verecek hiçbir şeyimiz kalmadı. Bir arkadaşımızı daha kaybetmek istemiyoruz.”
